Als scheidingsmediator maak ik het regelmatig mee: ouders die – met de beste bedoelingen – duidelijke afspraken maken over de zorg en financiën voor hun kinderen. Alles lijkt goed doordacht en vastgelegd in een ouderschapsplan. Maar dan, een paar maanden na de scheiding, blijkt het toch niet te werken in de praktijk.
Een recente zaak bij het Hof Amsterdam laat precies dat zien. De ouders hadden onder begeleiding van een mediator afspraken gemaakt over de zorgverdeling, de vakanties en een kinderrekening. Op papier klonk het logisch en eerlijk. Maar in de praktijk leidde het tot onduidelijkheid, frustratie en uiteindelijk: een rechtszaak.
De vakanties waren niet goed uitgewerkt, wat steeds opnieuw tot discussies leidde. De kinderrekening bleek in de praktijk niet te functioneren. De bijdrage van vader was bovendien te laag, waardoor er financieel tekort ontstond voor de kinderen. Het hof moest ingrijpen en stelde nieuwe, duidelijke afspraken vast.
Wat deze zaak mij weer heeft laten zien, is hoe belangrijk het is om bij het maken van afspraken stil te staan bij de toekomst. Want hoe goed je ook je best doet in het moment, je weet vaak nog niet precies hoe het leven eruitziet ná de scheiding. Denk aan werkroosters, nieuwe woonplekken of de emotionele impact van het niet meer dagelijks bij je kinderen zijn.
Daarom pleit ik voor afspraken die meebewegen met de realiteit. Een zorgregeling met een proefperiode bijvoorbeeld, of een vakantieschema dat vooraf concreet wordt uitgewerkt. En financiële afspraken? Die moeten altijd voldoen aan de wettelijke regels. Ook als ouders denken samen iets anders te kunnen regelen – dat mag simpelweg niet ten koste gaan van de kinderen.
Dus: wat als het ouderschapsplan toch niet werkt? Dan is het tijd om samen opnieuw te kijken naar wat wél werkt. En daar help ik je graag bij – op een manier die recht doet aan jullie situatie én aan de belangen van de kinderen.
